Биз шифокор ва ўқитувчи устидан “Портал”га ёзаверишга ўрганиб қолдик. Арз қилдик, энди ёнимизга югуриб келаверади, деб ўйлаяпмиз. Бу нотўғри тушунча...
Шу икки кун ичида кўп жиҳатдан фикрларим чалкашиб кетгандай... Ўз-ўзимга жавоби мавҳум саволларни бераётганга ўхшайман.
Одамларга нима бўляпти?!
Шу кунларда ижтимоий тармоқларда ўқитувчини урган ҳоким ва тез ёрдам шифокорини тепкилаган зўравон ҳақида кўп гапирилди...
“Ўқитувчимас, директор” дейдиганларга гапим, директор ўқишни тугатганидан сўнг директор бўлганми, у ҳам қачондир ўқитувчиликдан бошлаган.
Бири ўқитувчини дўппосласа, иккинчиси шифокорни уйига чақириб тепса... Бу қандай бало бўлдики, биз буни кимдан ўргандик?
АҚШда ўқитувчисини отиб қўйган болалар ҳақида ўқисам ажабланар эдим, қурол сотишга чеклов йўқлиги учун аҳвол шунга бориб етган дердим.
Бироқ Ўзбекистонда қонун устуворлиги, адолат ўрнатилган-ку! Одамларимиз қонундан ҳайиқмай, жазодан қўрқмай қўйдими?
Тассаввур қилоласизми, ҳеч ким илм-маърифат ўргатмайди, ҳамма саводсиз... Ёки ўрта асрлардагидай оддий кўричак ва терламани даволашнинг имкони йўқ, одамлар касалликларга даво тополмай ҳалок бўлмоқда...
Бугунги муштумзўр ҳокимнинг боласини ўқитадиган ўқитувчи “Бор йўқол, сенинг отанг ким эди, сен ким бўлардинг” демайдими?
Шу каби ўқитувчини хўрлашлар ўқитувчиликка қизиқишни сўндирмайдими? Ким миллат келажаги учун қайғуради?
Чаласавод ҳокимми ёки муштумзўр бошлиқми?
Мустақиллик байрамига олдинроқ эълон берганида туман аҳолисининг ўзи келиб ўриндиқларни тўлдирган бўларди. Ўқитувчини қувиб бориш шартмикан?
Ўша муштумзўр фуқаро кейинги сафар уйига тез ёрдам чақирганида ҳайдовчи бўлса-ю шифокорлар бўлмаса, қаерга даво излаб боради? Боласини ким даволайди?
“Жаҳл отига” минганини тушунишим мумкин, лекин фарзандининг тақдири шифокор қўлида бўлганида оёғига йиқилмайдими?
Биз ўйлаймизки, ўқитувчи ва шифокор мажбурлигидан ишламоқда, улар бизни ўқитиш ва даволашга мажбурдек гўё.
Йўқ, улар ҳам истаган вақтида, жонидан ўтса, ишдан бўшашга ҳаққи бор!
Шифокор аризасини ёзади-ю бизнесга ўтиб кетади, кўп йиллар олган билимини оиласи, яқинларини даволашга сарфлайди — бўлди, етарли. Аммо ўқитувчи-чи, у нима қилсин?!
Биз шифокор ва ўқитувчи устидан “Портал”га ёзаверишга ўрганиб қолдик. Арз қилдик, энди ёнимизга югуриб келаверади, деб ўйлаяпмиз. Бу нотўғри тушунча...
Ўқитувчи ва шифокор вазифасини ўзга касб эгалари бажара олмайди, сабаби уларнинг касби масъулиятли.
Тўғри, гуруч курмаксиз бўлмаганидек уларнинг орасида ҳам ноинсофлари, ўз касбига нолойиқлари учраб туради.
Бироқ ўқитувчилик ҳам, шифокорлик ҳам шарафли касб бўлиб қолаверади!
Ўқитувчи ва шифокорлар жамиятимизнинг “доим туртиладиган касби” бўлиб қолишидан олдироқ уларнинг ҳурмат-иззатини жойига қўйишимиз шарт!
Акс ҳолда ёш авлод орасида ушбу касбларни эгаллашдан “безиллаш синдроми” юзага келади.
Миллат ва халқ истиқболи учун уларни эъзозлайлик!
Одамларга нима бўляпти?!
Шу кунларда ижтимоий тармоқларда ўқитувчини урган ҳоким ва тез ёрдам шифокорини тепкилаган зўравон ҳақида кўп гапирилди...
“Ўқитувчимас, директор” дейдиганларга гапим, директор ўқишни тугатганидан сўнг директор бўлганми, у ҳам қачондир ўқитувчиликдан бошлаган.
Бири ўқитувчини дўппосласа, иккинчиси шифокорни уйига чақириб тепса... Бу қандай бало бўлдики, биз буни кимдан ўргандик?
АҚШда ўқитувчисини отиб қўйган болалар ҳақида ўқисам ажабланар эдим, қурол сотишга чеклов йўқлиги учун аҳвол шунга бориб етган дердим.
Бироқ Ўзбекистонда қонун устуворлиги, адолат ўрнатилган-ку! Одамларимиз қонундан ҳайиқмай, жазодан қўрқмай қўйдими?
Тассаввур қилоласизми, ҳеч ким илм-маърифат ўргатмайди, ҳамма саводсиз... Ёки ўрта асрлардагидай оддий кўричак ва терламани даволашнинг имкони йўқ, одамлар касалликларга даво тополмай ҳалок бўлмоқда...
Бугунги муштумзўр ҳокимнинг боласини ўқитадиган ўқитувчи “Бор йўқол, сенинг отанг ким эди, сен ким бўлардинг” демайдими?
Шу каби ўқитувчини хўрлашлар ўқитувчиликка қизиқишни сўндирмайдими? Ким миллат келажаги учун қайғуради?
Чаласавод ҳокимми ёки муштумзўр бошлиқми?
Мустақиллик байрамига олдинроқ эълон берганида туман аҳолисининг ўзи келиб ўриндиқларни тўлдирган бўларди. Ўқитувчини қувиб бориш шартмикан?
Ўша муштумзўр фуқаро кейинги сафар уйига тез ёрдам чақирганида ҳайдовчи бўлса-ю шифокорлар бўлмаса, қаерга даво излаб боради? Боласини ким даволайди?
“Жаҳл отига” минганини тушунишим мумкин, лекин фарзандининг тақдири шифокор қўлида бўлганида оёғига йиқилмайдими?
Биз ўйлаймизки, ўқитувчи ва шифокор мажбурлигидан ишламоқда, улар бизни ўқитиш ва даволашга мажбурдек гўё.
Йўқ, улар ҳам истаган вақтида, жонидан ўтса, ишдан бўшашга ҳаққи бор!
Шифокор аризасини ёзади-ю бизнесга ўтиб кетади, кўп йиллар олган билимини оиласи, яқинларини даволашга сарфлайди — бўлди, етарли. Аммо ўқитувчи-чи, у нима қилсин?!
Биз шифокор ва ўқитувчи устидан “Портал”га ёзаверишга ўрганиб қолдик. Арз қилдик, энди ёнимизга югуриб келаверади, деб ўйлаяпмиз. Бу нотўғри тушунча...
Ўқитувчи ва шифокор вазифасини ўзга касб эгалари бажара олмайди, сабаби уларнинг касби масъулиятли.
Тўғри, гуруч курмаксиз бўлмаганидек уларнинг орасида ҳам ноинсофлари, ўз касбига нолойиқлари учраб туради.
Бироқ ўқитувчилик ҳам, шифокорлик ҳам шарафли касб бўлиб қолаверади!
Ўқитувчи ва шифокорлар жамиятимизнинг “доим туртиладиган касби” бўлиб қолишидан олдироқ уларнинг ҳурмат-иззатини жойига қўйишимиз шарт!
Акс ҳолда ёш авлод орасида ушбу касбларни эгаллашдан “безиллаш синдроми” юзага келади.
Миллат ва халқ истиқболи учун уларни эъзозлайлик!
Зоҳиршоҳ Жўраев
