Шоир Муҳаммад Исмоил Ўзбекистон Республикасининг Биринчи Президенти Ислом Каримовни 3 сентябрь куни сўнгги манзилга кузатиш чоғидаги воқеаларни ҳикоя қилди.
Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси, шоир Муҳаммад Исмоил Ўзбекистон Республикасининг Биринчи Президенти Ислом Каримов ҳақидаги хотираларини, у билан воқеаларни ижтимоий тармоқлар орқали ҳикоя қилиб боришда давом этмоқда. Шоирнинг навбатдаги ҳикояси кўзингиздан ёш қалқитса, битиб улгурмаган ярангизни яна тирнаса, ажаб эмас.
Райҳон – жаннатнинг гули
Эрталаб сўнгги йўлга кузатиш маросими дейишди. Тун бўйи ухлай олмадим. Ислом Каримовнинг қазо қилганига ишонолмасдим. Шундай одам дунёдан ўтадими, қоядай буюк инсон-а... Мустақиллигимизнинг бунёдкори, халқимизнинг отаси... Кўз кўриб, қулоқ эшитмаган улуғвор ишларни амалга ошириб ҳадя қилган инсон-а...
Ақл бовар қилмайди.
Эрталаб қизим “Мен ҳам бораман”, деб туриб олди. Йиғлайвериб кўзлари ишиб кетган эди.
— Ҳовлидаги гуллардан бир даста териб ол, – дедим. Машинани қиздира бошладим. Қизим бир қучоқ райҳон келтирди. Мен ҳайрон бўлдим.
— Мана, ҳовлимизда Ҳиндистон гуллари, Голландия, Испания, Сурия гуллари... Жуда чиройли ва ҳашаматли гуллар. Шулардан кўркам гулдаста ясасанг бўларди. Очилиб ётганини қара, – дедим.
— Ислом ота райҳонни яхши кўрар эди. Буни ўзингиз айтгансиз. Ислом ота яхши кўрган гуллар у кишининг йўлларига поёндоз бўлсин, – деди қизим Дилафруз.
Йўл бўйи индамай кетдик. Машинамнинг ичи райҳоннинг муаттар ва хушбўй ҳидига тўла, бурилиб гулларга қарай олмас, қарашга юрагим дов бермасди.
Президентимизни сўнгги йўлга кузатиш учун минглаб одам йиғилган экан. Тобут ортилган кортеж яқинлашган сари одамлар уввос солиб йиғлар, фарёд товушлари денгиз тўлқинидай ёпирилиб келарди. Кортеж яқинлашган сари қизим райҳон гулларини бирма-бир ташлай бошлади.
— Ота, мана сиз яхши кўрган райҳон гуллари. Райҳон жаннат гули дейишади. Илоҳо, жойингиз жаннатдан бўлсин. Райҳони наим боғчаларида роҳат-фароғатда ҳаёт кечиринг, ота – деярди қизим.
Энди ўзимни тўхтата олмадим. Ичимдан ҳирқираган ўкирик келиб, кўзимдан потирлаб ёш чиқа бошлади:
— Алвидо, Юртбошим! Алвидо! Алвидо!
