Юз йиллар аввал Янги Зеландияга келган сайёҳлар ўзлари билан бирга кемаларида кемирувчилар – сичқон, каламушларни ҳам олиб келганди.
Юз йиллар аввал Янги Зеландияга келган сайёҳлар ўзлари билан бирга кемаларида кемирувчилар – сичқон, каламушларни ҳам олиб келганди. Шу кемирувчилар кун сайин кўпайиб, маҳаллий ҳайвонот оламига ўзини салбий таъсирини ўтказди. Натижада бир қанча жониворлар сони анча қисқарди.
Жумладан, киви қушларининг сони 68 мингтага тушиб кетди. Бундан 50 йил аввал уларнинг саноғига маҳаллий ҳукумат ҳам, зоологлар ҳам етишолмаганди. Агарда кемирувчилар шу алпозда кивиларга қирон келтиришда давом этаверса, ушбу турдаги қушлар яна 50 йилдан кейин бутунлай йўқ бўлиб кетиши мумкин.
Ўз-ўзидан табиий савол туғилади? Қушларнинг ерда юрувчига чап берувчи қанотлари бўлса, уларни кемирувчилар қандай қилиб тутиб емоқда?
Бу саволнинг жавоби оддий. Киви қушлари эволюция натижасида худди бизнинг товуқларга ўхшаб узоққа учолмайдиган даражага келиб қолишган. Шу боис улар осонгина овчиларнинг қурбонига айланишмоқда.
Янги Зеландия ҳукумати кемирувчиларни 2050 йилгача босқичма-босқич қисқартириб бормоқчи. Шунда табиат мувозанатига ҳеч қандай таъсири бўлмайди, деб ҳисобламоқда Янги зеландиялик олимлар.