Пиёз таркибида витамин C, Б, Б2, азотли бирикмалар, кам миқдорда йод, органик кислоталар ва бошқа микроелементлар бўлиб, юрак хасталикларига қарши курашади ва саратоннинг олдини олади.
Бу сабзавот қадимда табиблар учун жуда қадрли бўлган. Ундан турли дориларни тайёрлашда, шамоллаш, бронхит, нафас йўллари инфекциясида кенг фойдаланишган.
Шифокорларнинг таъкидлашича, пиёз таркибида витамин C, Б, Б2, азотли бирикмалар, кам миқдорда йод, органик кислоталар ва бошқа микроелементлар бўлиб, юрак хасталикларига қарши курашади ва саратоннинг олдини олади.
Пиёз ҳаводаги микробларни ўзига тортади ва зарарлантиради. Бунинг натижасида микроблар танага зарар етказа олмайди. Уй шароитида, пиёзни арчиб хонага қўйса, барча микробларни ўлдиради.
Бундан ташқари, унинг таркибида олтингугурт ва сулфидлар бўлиб, тўғраганда кўз ёш тўкишга мажбур қилади.
Абу али ибн Сино пиёздан сариқ касаллигини даволаш, яраларни тузатиш, шамоллаш ва ангинани зарарсизлантиришда фойдаланган.